Atra vegada n’o metro

Atra vegada n’o metro

Jara Lascorz

Atra vegada n’o metro. Meya ora de mañanas e meya ora por a tardi, una ora per cada día. Zinco oras a la semana d’a mía vida malmetidas en ir de casa mía t’o treballo e d’o treballo ta casa mía. Bien se vale d’o metro, porque en auto, entre las atrascadas e aparcar, encara tardaría más.

Qui me diziría a yo que acabaría cansando-me d’a ziudat. Cuan i plegué, fa ya bels años, resonaban n’a mía capeza las parolas d’o encomienzo de Nada de Carmen Laforet. Teneba cara pa yo la gran aventura d’a mía vida, ir a estudiar fuera de casa. Ye verdat que la diferenzia entre la ziudat e o lugar a día de uei no ye comparable con la d’a Andrea d’os años 40, pero teneba la mesma sensazión d’enchizo, d’adorazión enta una ziudat que m’intimidaba e de vez m’intrigaba.

Recuerdo estar n’a estazión prebando de no trepuzar con os mil zarrios que portaba denzima, e con un miedo abismal a entivocar-me de direzión n’a linia de metro e acabar en l’atra punta. Casolidat d’a vida, a mesma linia n’a que agora voi de camino ta casa. A linia que traviesa lo zentro d’a ziudat, que rebute d’una vida cultural e sozial que m’aclapó durant os primers meses d’abarcuda rezién plegada, pues mai eba visto tanta chen en un espazio tan chicorrón como n’as carreras d’a ziudat viella. Por primera vegada n’a mía vida, sintié la intimidat sufizién pa poder fer lo que querese e que no me chuzgasen porque nengún no me conoixeba.

suscribete al periodismo feminista

Con o tiempo, m’he sorprendiu a yo mesma trobando a faltar que la chen te salude por a carrera, que los tuyos vezins s’aturen pa charrar con tú. No sé cómo podría explicar-les que aquí puez pasar tot lo día sola, sin interazionar con nengún, por más que sigas rodiada de chen. Mesmo, creigo que cuan bi han menos opzions d’aon ir, pierdes menos tiempo dezidindo qué cosas fer e más tiempo fendo-las.

A mía parada ye la siguién. Me pienso que per cada vegada que, sin querer, empezipio a comparar a mía vida aquí con la que sería si estase n’a mía ziudat, os recosiros fan dandaliar os alazez d’a mía vida actual. A la fin, a mía yaya tendrá razón cuan me diz que soi una zagala de pueblo.

Download PDF
master violencia de género universidad de valencia
Download PDF

Título

Ir a Arriba